De lichtjes branden, de chocoladeletters liggen op tafel en de sinterklaasliedjes klinken door de klas. Voor veel kinderen is december een maand vol magie. Maar in diezelfde lichtjes en geluiden schuilt soms ook iets anders: spanning. De dagen zijn druk, er gebeurt veel op school, er zijn surprises, feestjes, bezoekjes, cadeautjes en verwachtingen. Voor een kind dat gevoelig is voor prikkels, kan dat allemaal nét een beetje te veel zijn.

Soms is het niet de juiste woorden, niet de juiste aanpak of oefening die een kind helpt om tot rust te komen, maar iets veel subtielers. Een geur. Geur heeft een directe lijn naar het limbisch systeem een onderdeel van ons brein. Eén ademhaling met een vertrouwde of rustgevende geur kan in enkele seconden iets veranderen in het lijf: de ademhaling verdiept, de schouders zakken, de blik verzacht. Dat is geen toeval, maar pure neurobiologie.

Net zoals bij meisjes start de hormonale ontwikkeling niet pas op de middelbare school. Bij jongens begint het al rond een jaar of negen. Het lichaam laat dan subtiele signalen zien: soms vervormt de stem al een beetje of verschijnt er voor het eerst wat schaamhaar. Voor ouders en leerkrachten zijn deze veranderingen niet altijd meteen zichtbaar, maar ze zijn er wel en ze hebben invloed op hoe jongens zich voelen, gedragen en ontwikkelen.

Ze lijkt ineens zo prikkelbaar. Of juist teruggetrokken. Soms zit ze vol energie en plannen, en de volgende dag is alles te veel. Veel ouders herkennen het: het gedrag van hun dochter verandert ergens rond de leeftijd van 8, 9 of 10 jaar. We noemen het vaak “de puberteit”, maar er gebeurt in werkelijkheid véél meer dan dat.

Hoe je als ouder het zenuwstelsel van je kind helpt kalmeren en versterken, zonder overprikkeling of prestatiedruk

Over energie, prikkelverwerking, natuurlijke ritmes en de kracht van geur

Vorige week had ik een prachtig moment met mijn zoon Bryan. Hij zat geconcentreerd bij mijn schoenen en zei plotseling: “Mama, ik ga jouw veters strikken.” Even later keek ik naar mijn voeten en zag ik dat hij het écht had gedaan. Niet perfect, maar wel met een knoop die bleef zitten. Voor veel ouders is dit een klein, bijna onopgemerkt moment. Voor mij had het echter een diepere laag, juist omdat ik weet hoe anders de ontwikkeling bij hoogbegaafde kinderen kan verlopen.

Lezen & energiehuishouding: waarom sommige kinderen zo moe worden van lezen

Je kent het misschien wel: je kind zit thuis vol vertrouwen aan de tafel en doet zonder problemen een rekensom, maar zodra er een toetsblad voor zijn neus ligt, lijkt alle kennis verdwenen. “Ik weet het niet meer…” zegt hij dan, of hij klapt dicht en weigert verder te werken. Voor veel ouders voelt dit alsof de kennis niet aanwezig is, maar in werkelijkheid is er iets heel anders aan de hand. Het werkgeheugen en emoties zitten elkaar in de weg.

Veel kinderen vinden sociale situaties spannend. Samen spelen, overleggen in een groep of opkomen voor jezelf. Het klinkt misschien eenvoudig, maar voor een kind kan dit best een hele uitdaging zijn. Sommige kinderen wachten liever af, anderen reageren boos als het spel niet loopt zoals zij hadden bedacht, en weer anderen weten gewoon niet goed hoe ze contact kunnen maken met leeftijdsgenootjes. Juist in die momenten zie je dat sociale vaardigheden niet vanzelf komen, maar stap voor stap ontwikkeld worden.

Angst: van verlammend gevoel naar houvast en groei

Regelmatig krijg ik de vraag: “Christel, jij bent toch coach op cognitief en emotioneel gebied? Waarom heb je het dan zo vaak over slaap?”En eerlijk is eerlijk: die vraag is heel begrijpelijk. Als je aan leren denkt, denk je vaak aan een schoolboek, een leerkracht of een oefening. Als je aan emoties denkt, denk je misschien aan gesprekken of sociale situaties. Maar bijna nooit aan… slapen. Toch begint daar zóveel.